İstanbul Rumeli Üniversitesi’nden psikolog Sevgi Umuç, zelzelenin çocuklar üzerinde birçok ruhsal ve bedensel olumsuz tesirleri olabildiğini söyleyerek, ailelere tekliflerde bulundu.
Umuç, “Zelzelenin yıkıcı tesirlerini sağlıklı bir formda atlatmaları onlara nasıl yaklaşacağımızla hayli bağlıdır. Çocuğunuzda sarsıntıdan sonra birtakım değişiklerin olması, çok dehşetli ve dertli olmak, uyku ve yemeğinde bozulmalar, aileden ayrılmaya karşı hassasiyet üzere olağandışı duruma verilen olağan reaksiyonlardır. Bu süreci bir mühlet daha doğal karşılamalı, belirtilerin azalması için vakit vermeliyiz’” diye konuştu.
“AİLENİN ÇOK YANSILARI VAR OLAN TELAŞ VE ENDİŞELERİNİ ARTIRABİLİR”
“Çocukların yetişkinlere oranla bu türlü olayları kavraması daha güç olabileceğinden sarsıntısı daha büyük endişe ve tasayla karşılayabilir” diyen Umuç, “Bu durumda ailesinin, yakın etrafının sarsıntıya karşı verdiği yansılar de onları etkileyebilmektedir. Ailenin çok yansıları var olan telaş ve endişelerini artırabilir. Öncelikle sarsıntının ne demek olduğu yani bir doğal afet olduğu onlara anlatılmalıdır. Anlatılması rahatlık ve itimat hissi oluşturur. Anlatılmayan durumlarda ise çocuk başında anlamlandırmaya çalışırken yanlış senaryolar üretip korku ve dehşetleri artabilir’” tabirlerini kullandı.
ZELZELE HAKKINDA AÇIK VE DÜRÜST KONUŞMAK GEREKİR
Zelzele üzerine açık ve dürüst konuşulmasının kıymetine değinen İstanbul Rumeli Üniversitesi’nden psikolog Sevgi Umuç, şunları kaydetti:
“Çocuğun soru sormasına müsaade verilmeli ve soruları anlayacağı formda cevaplandırılmalıdır. Yalnızca sorduğu kadarıyla anlatmak, merak etmediği ve aklına gelmeyen kısımlarla ilgili baş karışıklığı yaratmamak ismine kıymetlidir. Zelzele hayatlarında değişiklik yaratacak sonuçlar doğurmuşsa açık açık söylenmelidir. Çocuk onu ve ailesini bekleyecek yeni tertibi hakkında bilgilendirilmelidir. Çocuğa yaşadığı sürecin süreksiz bir şey olduğunu, bu durumu birlikte aşacaklarını anlatılmalıdır.
Çocuğun yaşadıklarını dikkatlice dinlemeli, kendilerinin yalnız olmadığı ve anlaşıldığını hissetmeli. Bu süreçte aile olarak sevginizi çocuklara göstermek ve sarılmak onların dayanıklılığını artırır. Fakat çocuğunuzun yanında olurken çok ağır bir ilgi ve abartılı hislerden da kaçınmak gerekir. Bu durum çocuklar için abartılı endişelenecek bir şey var izlenimi yaratıp dertlerini artırabilir. Çocuklar hislerini oyun oynayarak, fotoğraf çizerek, canlandırarak daha rahat söz eder. Onlara bu imkan sağlanarak rahatlamalarına dayanak olunmalıdır.”
Cumhuriyet
